تصمیم گرفت از فردا همانی شود که سالها آرزو داشت. از فردا هیچ کس با شهامت تر و مهربان تر از او نخواهد بود. فردا تمام کارهای عقب افتاده ای که هر روز روی هم تلنبارشان کرده است، کامل خواهد کرد.

فردا به پدر و مادر خسته و درمانده اش سری خواهد زد و هر کاری از دستش برآید، برای آنها انجام خواهد داد. فردا رژیم غذاییش را شروع خواهد کرد. فردا پایاننامه اش را خواهد نوشت. در این صورت، او به تمام اهدافش دست پیدا خواهد کرد.

ولی افسوس که حقیقت چیز دیگری بود: فردایی در میان نبود. انسان های زیادی وجود دارند که کاری را که باید در آن روز انجام دهند، به امید فردا به تأخیر انداخته اند. به امید اینکه فردا بهترین روز زندگیشان خواهد بود.

اما آنها این حقیقت را فراموش کرده اند که بهترین و ارزشمندترین روز زندگیشان همان روزی است که در آن زندگی میکنند، وباید همان روز را غنیمت  بشمارند. چرا که نمیتوانند دیروز را به دست آورند و فردا هم مال آنها نیست تا آن را هر طور که میخواهند بگذرانند.